Thursday, July 20, 2017

Veddas celebrate Kataragama wedding festival



(Colombo: The Observer August 24, 1993)
by Patrick Harrigan

Quietly and with little fanfare, some of Sri Lanka's most ancient traditions are showing signs of fresh vitality after many long years in decline. Even as Sri Lankan Buddhists celebrate the introduction of Buddhism 2300 years ago, so likewise the island's indigenous people have something to celebrate during 1993, the International Year for the World's Indigenous People. And much of it has to do with archaic yet living traditions connected with the great wedding celebration of the Wanniyal-aetto maiden Valli to the living spirit of Kataragama.

No one knows for certain how long island Lanka has been home to its clans of Wanniyal-aetto, the indigenous people of the Yaksa Gotra. According to some accounts, they descended here from another loka or realm of existence. Quite possibly they walked to Lanka from the Asian mainland during one of the ice ages when sea levels were low enough to expose Adam's Bridge as recently as seven thousand years ago.

Sri Lanka's first people, the Veddas or Wannniyal-aetto ('forest-dwellers') as they call themselves, have lived in Lanka for so many thousands of years that they no longer recall how they arrived. Like other indigenous people of the Yaksa Gotra, they claim to be direct matrilineal descendants of their great mother-ancestor, Queen Kuveni of ancient days and even further back to remote prehistoric times when the Nae Yaku or great ancestral spirits walked upon the earth. They were the original wanni nayakas or Lords of Lanka's vast jungle interior.

Kande Yaka

The cultural heritage of the Wanniyal-aetto preserves ample evidence of some great events which occurred here in remote prehistoric times. These traditions are not mere memories but living schools of wisdom that explore many subtle dimensions bursting with limitless spiritual energy accessible to those seers and knowers who are hunters of wisdom.

Among the nae yaku or spiritual ancestors of the Wanniyal-aetto, the greatest is said to be Kande Yaka, the terrific Spirit of the Mountain who is respected by Sinhala and Tamil communities alike as Kanda Kumara or Murukan, the ever-playful Eternal Youth of Kataragama. In South Asian lore, he is also the divine general Skanda or Karttikeya, whom many have compared with the historical al-Sikandar or Alexander the Great, the youthful lance-bearing student of Aristotle whose compact army conquered half of the ancient world in the 4th century BC.

According to indigenous accounts, the great yaksha or spirit of Kataragama is an alien divinity or presence that came to Lanka long ago from some place far away. One tradition, for instance, declares that he descended from the sky and landed upon Adam's Peak, stood there for a long time, and then followed the path of the great gajas or elephants to Gajaragama (Kataragama), 'the home of the elephants' There on the bank of the Menik Ganga, he planted his spear in the earth, sat down, and has remained ever since. Kataragama therefore claims to be the first puranagama or indigenous settlement.

Other traditions speak of him arriving by vessel, possibly from India. All say that he imparted great knowledge before proceeding onward by foot to Kataragama. Early in this century, Veddas of the East Coast informed H. Parker (quoted in Ancient Ceylon) that:

"When he came, he told us the names of things, trees, and animals, and how we should make offerings and dance to him when going into the jungle, and at other times. He told us everything we know."

To this day, the institution of pada yatra or foot pilgrimage is closely associated to Kataragama and its ancient mystery tradition. Starting with the great Kanda Yaka himself, countless generations of adivasis and other pilgrims have followed in the great god's very footsteps.

Valli Amma

In the legend of Kataragama, the terrific Spirit embodies itself forth in human guise as a handsome young stranger who seems to be hunting deer with bow and arrow. In fact, however, he comes expressly in search of Valli, the human daughter of an enchanted red deer who is, therefore, also a magical deer of sorts herself. The Wanniyal-aetto tribal chieftain Nambi Raja, who found the infant girl in the forest and raised her as his own daughter, instructs his darling daughter-princess to guard a chena-field of ripening millet at nearby Sella ('little') Kataragama. Armed only with her sweet voice and a stone sling, her duty is to chase away marauding birds and wild animals.

Valli grows up in the company of other maidens like herself, but she differs in that she has taken a vow in private to marry no one but the great God of the Mountains himself. She sings at the birds and animals to keep them away from the crop of millet, but this also attracts the attention of Kanda Yaka who is lurking, listening and watching from nearby.

Pretending to be tracking a deer, Kanda Yaka approaches boldly, but his striking appearance only alarms Valli, who bids the stranger to be gone at once. Meekly, he apologizes for intruding and explains that he is following a she-deer (who is none other than Valli herself). Still, she doesn't recognize the love of her life in the strange hunter, but bids him to depart and abuses him for straying into her chena-field.

The core of the pre-historic mystery-romance of Kataragama is the story of how the cunning hunter god appears as a stranger and lives unrecognized among the Wanniyal-aetto even while clandestinely wooing the chieftain's beautiful daughter Valli. Gradually and stealthily, the great god reveals himself to Valli, who is amazed at his transformations. In a timeless love story deep in mystical content, the 'impossible' courtship between a young maiden and the age-old deity actually comes true.

Exchange of Vows

The holy couple, now madly in love, were meeting daily while Valli's male relatives were away hunting and gathering wild honey. But finally harvest time came and Valli was called to rejoin her kinfolk.

When her divine lover appeared that evening and did not find his beloved Valli, he was extremely distraught. Weeping and calling her name, he felt exactly what it is like to be a human being deprived of one's beloved companion in life. The pathos of this scene has provided rich material for local song and poetry ever since that day in remote pre-history.

Eloped

The hunter-god did recover his composure, however, and headed straight for the Vedda chieftain's camp in Kataragama. Under cloak of darkness, the divine stranger slipped into the jungle camp, woke the girl, and "stole" her away. At once they fled and eloped into Deviyange Kaele, the 'God's Own forest'.

Before too long, the chief and his men woke up to realize that the friendly stranger was really a terrible rogue. Raising a hue and a cry, they seized their weapons and gave chase. Some versions say that the armed and angry tribesmen caught up to the mysterious couple at Suran Kotte (present-day Kirivehera) and a battle ensued.

The pursuers first released a barrage of a angry oaths and abusive epithets, followed by a volley of arrows. But tradition recalls that all their barrages turned back upon them and left them dead or senseless by some enchantment cast upon them by the fierce Spirit of the Mountain seeing Valli's distress at the sight, however, Kande Yaka bid her to restore her kinsmen to life, which she did by mere touch.

Holy Wedding

When they came to their senses, the Veddas understood that this "rogue" was none other than the terrific Kande Yaka himself. They fell down again in terror and worshipped him out of dread of his awesome power and could not stand up in his Divine Presence. Gradually their fear gave way to adoration and admiration for his grace and uncanny ability to transform every obstacle laid before him.

Needless to say, the mysterious stranger's marriage to the chieftain's daughter was instantly approved. Red-hot anger turned into ecstatic joy, and the triumphant procession or perahera returned all in one unforgettable night that would be remembered and re-enacted for thousands of years to come.

That same day, fleet-footed messengers spread the incredible news far and wide. Every Wanniyal-aetto man, woman, and child in all of Deviyange Kaele came at once on foot to Kataragama in what must surely be the origin of the Pada Yatra or foot pilgrimage to attend the divine couple's holy wedding festival. The great wedding, like all indigenous weddings, was and still is a simple exchange of vows with gifts followed by a riotous feast with singing and dancing and very manner of celebration suitable to the joyous occasion. This is the origin of the Esala festival.

Valli's own Story

This theme of the exchange of vows between the human soul and the god repeats itself daily in Kataragama or wherever human hearts yearn for intimate contact with higher orders of reality. The vow, oath, or promise, as Valli and so many other have since learned, works powerful magic and can accomplish great marvels indeed. The kap hitaweema or tree-planting ritual of unspoken promise to re-enact Valli's courtship and marriage is one fine example. The god, it seems, loves those who are faithful to him.

The structure of the story of Valli's dramatic romance and marriage to the Kataragama god suggests that Valli herself is the original narrator who has told and re-told her marvelous story from many different perspectives, inspired no doubt by the super-abundance of divine grace bestowed upon her by the loving Spirit of the Mountain. The Spirit, in a sense, spoke to Valli and through her to countless human generations right up to the present day.

In the indigenous traditions of the Valli Amma Parampara, Lady Valli is held in respect and reverence no less than her lord. For although she was a mere adolescent girl at the time, she captivated and tamed the terrible spirit of the Mountain and actually transformed him into a beloved kinsman. Ever since then, Kande Yaka or Kataragama Deviyo has been considered to be the great champion of the Veddas and all who honor the divine mystery tradition transmitted handed down from Valli Amma herself.

Patrick Harrigan has been acting editor of the Kataragama Research Publications Project since 1989.

Source: http://kataragama.org/news/wedding.htm



ஓங்காரக்குடில் Ongarakudil



நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 
bbb3


Friday, July 14, 2017

No one has created you, the soul.


சித்தர்கள் The Ascended Masters

You (the soul /athma /tiny particle of vast grace light) came from the supreme source (God / Vast Grace Light). No one has created the supreme source, neither no one has created you, the soul, which has always been the part of the supreme source . No one can detroy the God or you(soul). Because you were part of the supreme source and you have always been the part of it which you do not realise it now. You wanted to experience the birth and death cycle(karmic/deeds cycle). Now you are caught up in the great maya(illusion). You believe that you're separate from all other souls and the supreme soul(Paramathma/ God). But you have always been part of supreme source and all the living beings(souls) around you.In that sense, you are, indeed, the supreme creator. That supreme creator which is the immortal Self of all, which is the beginningless and endless entity, which is immutable and infinite, which is beyond the reach of mind, word, explanation and speech Meditate on this. Realise this and strive to be free.

My dears! you are, indeed, God. You are the supreme source. You are the most blessed Supreme Being! Realise this and strive to be free. Come to Ongarakudil where I, Murugan, and my disciples, Siddhas riside in our light bodies. My disciples Siddhas, who are perfected Masters and they embody my true being, are ready to guide you to reach back to the Home(Heaven or any names you want to call) which is always rightly belongs to all of you. Again I call upon all my dearest devotees, I and Siddhas are ready to guide you to free from the great maya(Illusion). Your Home(Heaven) awaits you. Meditate on this. Realise this and strive to be free. Become oneness with the supreme source.

And of course, assistance will be given to you.
Come to ஓங்காரக்குடில் Ongarakudill
Thank you my children, thank you.

I, Murugan, Bless you.
Subham.
*****
Read the Siddhas Jeevanatha daily real time Suvadis (In Tamil)
https://twitter.com/Ongarakudil
 Love and Light 
 Aum Muruga ஓம் மு௫கா 

சித்தர் அறிவியல் Wisdom of Siththars


நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 

2037ற்குள் முருகப்பெருமான் தலைமையில் உலகப்பெருமாற்றம்.



2037ற்குள் முருகப்பெருமான் தலைமையில், சித்தர்கள் வழிகாட்டலில் உலகப்பெருமாற்றம்.
சித்தர்கள் The Ascended Masters

பிறப்பென்பது பேதமை என்ற ஆசான் திருவள்ளுவரின் சத்தியவாக்கிற்கமைய பிறவிப்பிணி நீக்கி மரணத்தை வென்ற வாழும் மகான் ஆறுமுக அகத்திய அரங்கமகாதேசிக அடிகளார்.

இற்றைக்கு நானூறு ஆண்டுகளுக்கு முன் ஞானபண்டிதரான எம்பெருமான் ஆறுமுகப் பெருமானார் தனது ஏழாவது படைவீடாகவும், ஞானத்தமிழ் வளர்க்கும் சங்கமாகவும், கலியுக இடர்நீக்கி தன் தலைமையில் உலகப்பெருமாற்றம் நடைபெறும் இடமாகவும் ஓரிடத்தை தன் சீடர்களான சித்தபெருமக்களுக்கு அறிவித்தார்.

மிகவும் ஏழ்மையான குடும்பத்தில் ஆறுமுக அரங்கன் பிறப்பானென்றும், பின் வாழையடி வாழையாக வந்த திருக்கூட்ட மரபான சித்தர்கள் வழிகாட்டலில், ஞானத்தலைவன் முருகப் பெருமானாரின் முதற்சீடரான அகத்தியப் பெருமான் பெயர் தாங்கி, உலகுக்கு வழிகாட்ட பிரணவக்குடிலாக திருச்சி துறையூரில் ஓங்காரக்குடில் சிறுகுடிசையாக அமைந்து, காலவோட்டத்தில் வளர்ந்து, உண்மை ஆன்மீகத்தை உலகோருக்கு அறிவித்து, உலகப் பெருமாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் தலமாகவும், ஆறுமுகனாரின் ஏழாவது படைவீடாகவும் அமையுமென அறிவித்தார்.

ஆறுமுகனார் அறிவிப்புக்கமைய சாதி, மத, இன வேற்றுமைகளற்ற அறக்குடிலாக சித்தர்கள் புடைசூழ ஞானவொளி பரப்பி வருகிறார் ஆசான் ஆறுமுக அரங்கமகா தேசிக அடிகளார். நீங்களும் ஒரு தடவையாவது சென்று கண்ணாரப் பார்த்து, தொண்டு செய்து ஆறுமுகப் பெருமானாரையும், அவர்தம் சீடரான சித்தர்களையும் தரிசித்து ஆசிபெற்றுப் பலனடையுமாறு அன்புடன் திருவடி பணிந்து வேண்டிக் கொள்கிறோம்.
****************************************

ஆசானின் சில அருளுரைகள்:

மகான் ஒளவையார் அருளிய விநாயகர்
அகவல் விளக்கவுரை!
http://youtu.be/LjISsZhS9WE

திருமந்திர உரை
http://youtu.be/6zM7scSnNeg

ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றும் வழிமுறைகள்
http://youtu.be/BTLtdnGws6w

சித்தர்கள் சுவடி மூலமாக மன்னர் இராசராச சோழன், மன்னர் அரிச்சந்திரன் ஆகியோரின் மறுபிறப்பை அறியுங்கள். உலகோரை ஒரு தாய்ப்பிள்ளைகளாக கருதி கலியுகவரதன் முருகப்பெருமான் தலைமையில் முற்றுப்பெற்ற சித்தர்கள் வழிகாட்டலில் மிகவிரைவில் நடைபெறவுள்ள உலகப்பெருமாற்றம் பற்றி அறியுங்கள்.
சுவடிகள் @
https://twitter.com/Ongarakudil

ஓங்காரக்குடில் Ongarakudil
சித்தர் அறிவியல் Wisdom of Siththars
 Aum Muruga ஓம் மு௫கா 

நன்றி 

நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 



Sangam Era Murugan Temple Unearthed



The Subrahmanya Temple at Saluvankuppam, Tamil Nadu, is a shrine dedicated to the Hindu deity Murugan. Archaeologists believe that the shrine, unearthed in 2005, consists of two layers: a brick temple constructed during the Sangam period (the 3rd century BC to the 3rd century AD) and a granite Pallava temple dating from the 8th century AD and constructed on top of the brick shrine. The Archaeological Survey of India (ASI) team which conducted the excavation believes that brick temple could be the oldest of its kind to be discovered in Tamil Nadu. However, noted Indian archaeologist R. Nagaswamy is critical of this claim owing to lack of references to the shrine in the popular literature of the period.

The temple was discovered by a team of archaeologists from the ASI based on clues found in a rock inscription left exposed by the 2004 Indian Ocean tsunami. Initially, excavations revealed an 8th-century Pallava-era shrine. Further excavations revealed that the 8th-century shrine had been built on the brick foundation of an earlier shrine. The brick shrine has been dated to the Sangam period.

The temple faces north, unlike most Hindu temples. Artifacts from two phases, the Sangam phase as well as the Pallava phase, have been found. The temple is Tamil Nadu's oldest shrine to Murugan. It is also believed to be one of only two pre-Pallava temples to be discovered in the state, the other being the Veetrirundha Perumal Temple at Veppathur.

Discovery


After the 2004 Indian Ocean tsunami had subsided, archaeologists discovered rock inscriptions which had been exposed by the tsunami waves close to the hamlet of Saluvankuppam, near the UNESCO-designated World Heritage Site of Mahabalipuram. The inscriptions by the Rashtrakuta king Krishna III and the Chola kings Parantaka I and Kulothunga Chola I spoke of a Subrahmanya Temple at Thiruvizhchil (the present day Saluvankuppam). S. Rajavelu, epigraphist with the Archaeological Survey of India (ASI), identified a nearby mound as the site of the temple. In 2005, archaeologists unearthed an 8th-century Pallava temple under the mound. G. Thirumoorthy, ASI Assistant Archaeologist, believed that the shrine could be the oldest Subrahmanya temple to be excavated in Tamil Nadu. There were speculations on whether the temple could be one of the "Seven Pagodas".

However, further excavations revealed that the 8th-century temple was constructed over the remains of an older brick temple. According to Thirumoorthy, the garbhagriha or sanctum Sanctorum of the brick temple was filled with sand and covered with granite slabs upon which the newer temple was constructed. Sathyamurthy, Superintendent, ASI Chennai Circle, said that the brick temple could be dated to the Sangam period as the shrine faced north unlike modern temples which face either east or west. This proved conclusively that the temple was constructed before the 6th or 7th century AD when the shilpa shastras, the canonical texts of temple architecture, were written. It has been estimated that the age of the brick shrine range from 1,700 to 2,200 years.

Archaeologists believe that the brick shrine was destroyed either by a cyclone or a tsunami which took place 2,200 years ago. The Pallavas built a granite temple on the brick foundation in the 8th century AD, which also was likely to have been destroyed by a tsunami. Archaeologists believe that the second tsunami must have occurred in the 13th century AD as the latest inscriptions which speak of the shrine have been dated to 1215.

The remains of a brick temple, dating back to the late Tamil Sangam period [circa 1st century B.C. to 2nd century A.D.], have been discovered on the seafront near the Tiger Cave at Saluvankuppam, a few km ahead of the world-famous Mamallapuram monuments.

"The brick temple is the most ancient temple discovered so far in Tamil Nadu. There is no doubt that it is about 2,000 years old," said T. Sathyamurthy, Superintending Archaeologist, ASI, Chennai Circle. Twenty-seven courses of bricks with a square garbha griha (sanctum sanctorum) that made the Sangam age temple form the center piece of the discovery. The temple is dedicated to Muruga, the presiding deity of "Kurinji" [hill] tracts. The sanctum measures 2 metres by 2.2 metres. The bricks measure 40 cm x 20 cm x 7 cm. They are still sturdy.

The big-sized bricks are typical of the period and are similar to those found at Kaveripoompattinam near Thanjavur; Uraiyur in Tiruchi district — Uraiyur was the capital of the Cholas of the Sangam age; Mangudi near Tirunelveli; and Arikkamedu near Pondicherry.

Dr. Sathyamurthy was sure the brick temple was built before the canonical period because it faced north. "Agama" texts, which came into existence in the sixth or seventh century A.D., and "shilpa shastras”, had prescribed rules for construction of temples including the directions they should face. Normally, temples faced east or west. But this one did not follow "agama" texts and hence looked north. Tsunami or tidal waves that occurred twice had pulled down the entire temple complex. There is telltale evidence of wave action from the excavation. Deposits of shells and debris of the temple have been found on the eastern side of the complex, towards the shoreline. "What is interesting is not the discovery of the brick temple but that we can record stratigraphically the remains of palaeo-tsunami deposits. The impact of the tidal wave is seen on the eastern side of the temple, close to the sea. Such a feature is absent on the western side," Dr. Sathyamurthy said.

G. Thirumoorthy, Assistant Archaeologist, ASI, said the temple belonged to two periods: the late Sangam age and the Pallava period. After the brick temple collapsed, the Pallava kings of the 8th and 9th century A.D., built another temple over it, using granite slabs. This temple too collapsed.

Artifacts found at the site include broken stucco figurines, obviously under worship; a painted hand portion with a bangle of a stucco figurine, simple-looking terracotta lamps, beads, roofing tiles made of terracotta, spinning whorls, a broken animal terracotta figurine and hop-scotches. A prakara (compound) wall of the same period has been excavated.

Archaeologists' conclusions are:


From the evidences like temple orientation, brick size and artifacts collected from this site, the ASI team concluded that this structure immediately antedates the Pallavas. They are also of the opinion that this one is the earliest brick temple in Tamil Nadu identified as of now. Further to this they also infer that no other temple of such nature is reported from south India.
Presence two evidences granite spear and the plaque depicting women dancing 'Kuravai Koothu' allow the ASI experts to conclude this one as Lord Subrahmanya temple.

The Reach foundation, Chennai conducted carbon - 14 dating on the paleo-tsunami evidences (sea shells and other debris) proved that they got deposited in different periods between 405 A.D. and 564 A.D. and between 1019 A.D. and 1161 A.D.

According to T.Sathyamurthy, Superintendent, ASI Chennai Circle, (now Reach foundation trustee) conclude that the shrine belongs to Sangam period since it faces northwards. The modern temples built according to Shilpa Shastras (written between 6th or 7th century A.D.) are facing either east or west. This fact encouraged him to conclude that the temple was constructed before the 6th or 7th century A.D. He also estimated the age of the brick shrine ranging between 1,700 and 2,200 years.

However, noted Indian archaeologist R. Nagaswamy is critical of this claim due to lack of references to the shrine in the popular literature of the period.

Historical background


Although the city of Mahabalipuram was constructed by the Pallava king Narasimhavarman I in the 7th century AD, there is evidence that a small port might have functioned at the site even earlier. Megalithic burial urns dating to the very dawn of the Christian era have been discovered near Mahabalipuram. The Sangam age poem Perumpānattuppadai describes a port called Nirppeyyaru which some scholars identify with the present-day Mahabalipuram. Sadras near Mahabalipuram has been identified as the site of the port of Sopatma mentioned in the Periplus of the Erythraean Sea.

Inscriptions


Number of rock inscriptions is found near the shrine. The specific three granite pillars, which lead for the discovery of the shrine, bears inscriptions of grants offered to this shrine (Ref. 1-3). Later five more inscriptions discovered (Ref. 4-8). Now three more inscriptions identified Ref. (9-11).
Kirarpiriyan of Mamallapuram made grants of ten 'kazhanjus' (small sized gold balls) First pillar inscription
Vasanthanar, a Brahmin woman offered a grant of 16 kazhanjus Second pillar inscription which can be dated back to 813 A.D.
Raja Raja Chola I (985–1014 A.D.) Third pillar inscription is about the grant
Pallava king Dantivarman (795 to 846 A.D.) Fourth pillar inscriptions which can be dated back to 813 A.D.
Pallava kings Nandivarman III (846 to 869 A.D.) Fifth pillar inscriptions which can be dated back to 858 A.D.
Pallava kings Kambavarman (9th century A.D) sixth pillar inscriptions
Krishna III (939-68 A.D) Rashtrakuta king Seventh pillar inscriptions which can be dated back to 976 AD,
Pallava king Kambavarman (9th century A.D) Eighth pillar inscriptions
Krishna III (939-68 A.D) Rashtrakuta king Ninth pillar which can be dated back to 971 A.D. in his 21st regnal year
Rajendra III Chola (1216–1256 A.D) Tenth pillar inscriptions
Kulothunga Chola III (1178–1218 A.D.) which can be dated back to 1215 A.D.
All the inscriptions in ancient Tamil script record about the donations of land and gold for the maintenance of the Subrahmanya temple at Thiruvizhchil and it continuously received grants. All these inscriptions mention the village as Thiruvizhchil.

Architecture


While the thin, tabular bricks at the top were laid by the Pallavas, the larger bricks underneath date from the Sangam period. The temple is dedicated to the Hindu deity Murugan and faces north. The garbhagriha or sanctum sanctorum is 2 metres long and 2.2 metres wide and is made of 27 courses of bricks. The bricks used are similar to the ones used in other Sangam age sites such as Puhar, Uraiyur, Mangudi and Arikkamedu.

A stone Vel is positioned at the entrance of the shrine. During the excavations, a terracotta plaque depicting a Kuravai Koothu, a dance which is mentioned in the 1st century AD Tamil epic Silappadikaram, was discovered. Sathyamurthy feels that there may not have been any idol in the square garbhagriha as it is too small to house one. The temple is surrounded by a prakara or a compound wall dating from the Sangam period. According to Thirumoorthy, the shrine is "the biggest brick temple complex dating to the pre-Pallava period".

The temple is built on a cushion of alluvium on which a layer of man-made bricks were laid. On top of this were another four layers of man-made bricks separated by four layers of laterite. There were two types of bricks used: large-sized laterite bricks of the Sangam period and thin, tabular bricks of a later age. The bricks were plastered together with lime.

Artifacts unearthed


A terracotta Nandi (the bull of the god Shiva – father of Murugan), head of a woman, terracotta lamps, potsherds and a shivalinga (aniconic symbol of Shiva) made of green stone are some of the important artifacts found at the site. The Nandi is the first one made of terracotta to be found. While most of the items unearthed belong to the Sangam period, artifacts of a later period including a Chola copper coin have also been found.

Courtesy: tamilnadu-favtourism.blogspot.in with special thanks to Ravi M.


 Aum Muruga ஓம் முருகா 



சித்தர் அறிவியல் Wisdom of Siththars



நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 
bbb3


Monday, July 10, 2017

முருகப்பெருமானிடம் ஞானம் பெற உபாயம்



முருகா என்றால் :


யோகப்பயிற்சிகளாலோ, உணவுக்கட்டுப்பாட்டினாலோ, புலன் அடக்கத்தினாலோ அவரவர்க்கு உண்டான ஊழ்வினையாம் கர்மவினையாம் தீவினைகள் தம்மை தொடர்ந்து வருவதினின்று தப்பிக்க முடியாது என்றும் அவை நம்மை தொடர்ந்து வந்து நம்மை துன்பத்தில் ஆழ்த்திவிடும் என்றும் என்ன முயற்சி செய்திட்டாலும் ஊழ்வினையின் தாக்கத்திலிருந்து நாம் விடுபட முடியாது என்றும் உணர்ந்திடவும் கூடும். 

உணர்ந்த அவர் இந்த தேகம் எத்தனை பயிற்சி செய்தாலும், எத்தனை பாடுபட்டாலும், இயற்கை நியதிக்கு உட்பட்டு வீழ்ந்துதான் போகும். அழியா வரம் அருளும் தயாநிதிக் கடவுள் தன்னிகரில்லா தனிப்பெரும் ஞானத்தலைவன் ஞானமளிக்கும் எங்கள் ஞானபண்டிதன் முருகப்பெருமானார் திருவடி திருத்துணையினால்தான் கர்மவினைதனின் கொடுமையிலிருந்து தப்பி கடைத்தேறி ஞானம் பெற்று பரிணாம வளர்ச்சியின் சுழற்சியில் இருந்து விடுபட்டு ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிட அந்த முருகப்பெருமானின் திருவடியை உளம் உருக ஊன் உருக உளமார மனம் உருகி பூசித்து அவனருள் பெற்றாலன்றி இயலாது என்றே உணரலாம்.

உணர்ந்துமே முருகன்தன் திருவடி முன்னே அவரவரும் தம் தம் உள்ளம், உடல், பொருள், ஆவிதனை சரணாகதியாக அவர்தம் திருவடிக்கே கையினிலே நீறேந்தி மூன்றுமுறை நீரினால் மானசீகமாக தர்ப்பணம் செய்தே அவர்தம் திருவடிமுன்னே வீழ்ந்து வணங்கி,

“முருகா நாயினும் கடையேனாகிய என்னையும் ஒரு பொருட்டாக மதித்து கனிவு கொண்டு என்னை உமது அருட்கண் பார்வையால் உற்று நோக்கினால் அந்த கருணைப் பார்வையே எனக்கு சிறப்பறிவையும் நல்லுணர்வையும் எனக்கு தந்து என்னை கடைத்தேற்றும் என்பதை நான் உணரவும், உணர்ந்து உமதருளால் உனது திருவடியைப் பற்றி பூசித்து ஆசி பெறவும் நீரே எமக்கு அருள் செய்திடல் வேண்டும்.

தொடர் பிறவிக்கு காரணமான உடம்பை பற்றியும் உயிரைப் பற்றியும் அவை கர்மவினைகளினால் சிறைப்பட்டு மீள முடியாமல் தவிப்பதற்கு காரணமான உடல் மாசைப் பற்றியும், உயிர் மாசைப் பற்றியும் அறியவும், அறிந்து அந்த உடல் மாசையும் உயிர் மாசையும் வெல்லுதற்கு விடா முயற்சி கொண்டு முழுமையாக விடுதலை அடையும் வரையிலும் தளராத உறுதியும் ஆற்றலையும் தந்தருள வேண்டும்.

நீரே எமக்கு சிந்தையும் செயலும் சொல்லுமாய் இருந்து எம்மை வழிநடத்தி யான் மேற்கொண்ட முயற்சிகளுக்கு சக்தியாய் துணையிருந்து எம்மை சார்ந்து எமது வினைகளிலிருந்து எம்மைக் காத்து இரட்சித்து அருள் புரிந்து எனது ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ள உறுதுணையாய் வந்தருள் புரியுங்கள் அருளரசே! எம்மை காத்தருள் புரியுங்கள் என்றெல்லாம் அவனருளாலே அவன்தாள் வணங்கி ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ள வாய்ப்பையும் பெற்று முருகன் திருவடி வணங்கி ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ள உறுதியும் நம்பிக்கையும் பிறக்கும்”

முருகனடியைப் பற்றி முருகனருள் பெற்று முழுமை விடுதலை பெற முயல்வோமாக!

-அடிகளார் ஆறுமுகஅரங்கர் உபதேசம்

ஓங்காரக்குடில் Ongarakudil




நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 
bbb3


Saturday, July 8, 2017

சித்தர்களுக்கு எல்லாம் சித்தன்..!


சித்தர்களுக்கு எல்லாம் சித்தன் முருகனை
பற்றிய வித்தியாசமான ஆய்வு ......
சித்தர்கள் The Ascended Masters

வாசித்து பாருங்கள் .. வியந்து போவீர்கள் ..

கோடி யுகங்களாக வாழ்பவராக சித்தர் நூல்கள் கூறுகின்றன.  ஆனால் இன்றைய மனித ஆய்வாளர்களால் ஏறத்தாழ 9000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாழ்ந்த மகான் ஆகக் கருதப்படுபவர் முருகக் கடவுள். தமிழ் மொழியை வடிவமைத்ததால் தமிழ்க் கடவுள் என்ற சிறப்பு உண்டு. வயதாகும் நிலையை அதாவது Aging Process -ஐ நிறுத்தி, என்றும் குமரனாக, அழகனாக நீண்டகாலம் ஏறத்தாழ 4000 ஆண்டுகள் பூதஉடலுடன் வாழ்ந்து காட்டிய மகான் என்ற பெருமையும் இவருக்கு உண்டு.

’சரம்’ என்றால் மூச்சு. ’சரத்தை வயப்படுத்தினால் காலத்தை வெல்லலாம்; காலனையும் வெல்லலாம்; கடவுளையும் காணலாம்’ என்பது இவரது தத்துவம். சரத்தை வணப்படுத்திக் காட்டியதால் ‘சரவணன்’ என்ற சிறப்புப் பெயரும் உண்டு. மனிதன் இறுதியில் சவமாகக் கூடாது; சிவமாக வேண்டும். கற்பூரம் கரைவது போல் தன்னை வேறொரு பரிமாணத்திற்கு மாற்றிக்கொண்டு பிரபஞ்சம் எங்கும் வியாபிக்க வேண்டும் என்பது நிறைவான செய்தி. அதை அவரே நிரூபித்துக் காட்டியதால், ‘பெம்மான் முருகன் பிறவான்; இறவான்...’ என்று அருணகிரி நாதரால் பாடப் பெற்றார்.

அகத்தியர், போகர், ஔவையார், அருணகிரிநாதர், நக்கீரர், வள்ளலார் உள்ளிட்ட பல மகான்கள் இவரிடம் நிறைவுத் தீட்சை பெற்று மரணமிலாப் பெருவாழ்வு எய்திய மகான்கள். உலகில் முருகனை அறியாத தமிழர்கள், முருகனை வணங்காத தமிழர்கள் எந்த நாட்டிலும் இல்லை. முருகக் கடவுள் இல்லாத ஒரு நபரல்ல, மனிதனாக இருந்தவர் மகானாக மாறி இருக்கிறார்.

"தமிழ் கடவுள் முருகன் என்கிறாய் ஆனால் அந்த தமிழ் கடவுளுக்கு மட்டும் ஏன் இரண்டு மனைவியர் உள்ளனர். கடவுள் ஏன் தமிழ் பண்பாட்டினை காப்பாற்றவில்லை" என முருகனைப் பற்றியும் அவர்தம் மனைவியர் பற்றியும் அறிந்து கொள்ள மானுடராகிய நமக்கு இன்னும் ஞானம் போதாது இருப்பினும் அவருக்கு மனைவியர் இரண்டு பேர் எதற்கு என்பதை இந்த பதிவில் பார்ப்போம் .அதை தெரிந்து கொள்வதற்கு முன்பு நாம் சுழுமுனை என்றால் என்ன என்பதினை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். மகான் ஸ்ரீமத்சத்குரு சாந்தானந்த சுவாமிகள் தன் கந்தகுரு கவசத்தில் சொல்வதினை பாருங்கள்.

"நடுனெற்றித்தானத்து நானுனை தியானிப்பேன்
பிரம்ம மந்திரத்தை போதித்து வந்திடுவாய்.
சுழுமுனை மார்க்கமாய் ஜோதியைக் காட்டிடுவாய்
சிவயோகியாக எனைச் செய்திடும் குருநாதா"


சுழுமுனை என்பது மானுட உடலில் உள்ள ஒரு மைய நரம்பு. நமது உடலில் இரண்டிரண்டு ஜோடிகளாக உள்ள உறுப்புகள் எவை எவை எனப் பார்த்தால் அவை புருவம், கண்கள், மூக்கின் நாசிகள், உதடுகள், மார்பகம், கைகள், சிறுநீரகம் மற்றும் கால்கள் எனச் சொல்லலாம் இவை உடலின் இடது புறமாகவும் வலது புறமாகவும் ஒரு மையத்தினைச் சுற்றி பின்னிப் பினைந்து உள்ளன. அந்த மையமே சுழுமுனை என்பது ஆகும். இன்னும் விரிவாக சொல்லப் போனால் நமது உடலில் இரண்டு இரண்டு ஜோடிகளாக இல்லாமல் ஒன்று மட்டும் உள்ள உறுப்புகள் எவை எனப் பார்த்தால் அவை எல்லாம் நமது உடலின் மத்தியிலேயே அமைகின்றன.

இவற்றுள் தலையிலிருந்து ஆரம்பித்து பார்த்தால் மத்தியில் உள்ள ஒற்றை உறுப்புகள்

1.நெற்றி (பிரம்மந்திரா)
2.தொண்டைக் குழி (ஆங்ஞை)
3.மார்புக்குழி (விசுத்தி)
4.தொப்புள் குழி (மணிப்பூரம்)
5.ஆண் /பெண் குறி (சுவாதீஸ்டன்)
6.மலக்குழிக்கு மேல் (மூலாதாரம்)


இந்த ஆறு குழிகளையும் ஒரு நேர்கோட்டால் இனைத்தால் வரும் மையக் கோடே சுழுமுனை என்பதாகும். இந்த சுழுமுனை புருவமுடிச்சிலிருந்து தலையில் விரிந்து பின் குவிந்து ஒடுங்குகிறது இந்த தலைப்பரப்பினை பெரியோர்கள் சாஹஸ்ரா எனவும் அர்ஸ் எனவும் அழைப்பர். மருத்துவர்களின் லோகோவான கீழுள்ள படத்தினைப் பார்த்தால் இது எளிதாக புரியும். முருகன் கையிலுள்ள வேலும் இந்த சுழுமுனை குறியீடே. வேலின் குவிந்த பரப்பு நமது நெற்றியையும் வேலின் கீழுள்ள தண்டானது மற்ற 6 குழிகளை இணைக்கும் சுழுமுனை கோடாகவும் உள்ளது. மருத்துவர்களின் லோகோவில் இடது புறமாகவும் வலது புறமாகவும் சுழுமுனையைப் பின்னிப் பினைந்து செல்பவை நமது அவயங்கள். வலது புறம் இருப்பது பிங்கலை இடது புறம் இருப்பது இடகலை.இதைத்தான் கந்தகுருகவசத்தில் ஸ்ரீமத் சத்குரு சாந்தானந்த சுவாமிகள் சொல்லுகிறார்.

"இடகலை பிங்கலை ஏதும் அறிந்திலேன் நான்
இந்திரியம் அடக்கி இருந்தும் அறிகிலேன் நான்"


எனவே இடது புறமும் வலது புறமும் உள்ள அவயங்களை இயக்கி இயங்கச் செய்வது இந்த சுழுமுனையே சுழுமுனை தத்துவத்தினை அறிந்து கொண்டால் எல்லாம் வல்ல இறைவனையும் அறிந்திடலாம் குண்டலினி சக்தி எனச் சொல்லப் படுவதும் இந்த சுழுமுனை முடிச்சான நெற்றிப் பரப்பேதான். ஒவ்வொரு மனிதர்க்குள்ளும் இறைவன் உறைகிறான். காண்பன யாவற்றிலும் இறைவன் உள்ளான். இதையே கந்த குரு கவசத்தில் இப்படி சொல்லுகிறார் சதானந்த சுவாமிகள்

"உள்ளொளியாய் இருந்து
உன்னில் அவனாக்கிடுவான்
தன்னில் உனைக்காட்டி
உன்னில் தனைக்காட்டி
எங்கும் தனைக்காட்டி
எங்குமுனைக் காட்டிடுவான்"


சுழுமுனையைப் பற்றி தெரிந்து கொண்டாயிற்று இன்னும் தலைப்புக்கு வரவில்லையே என திட்ட வேண்டாம். ஒவ்வோரு உயிரிலும் உள்ள சுழுமுனையே முருகன்.இடகலை பிங்கலை என இடப்புறமும் வலப்புறமும் உள்ள அவயங்களே வள்ளி, தெய்வானை. ஆக மனைவியர் என்பது ஒரு குறியீடே. ஆனால், மையத்தில் உள்ள சுழுமுனையை தியானத்தின் வாயிலாக அறிந்து கொண்டால் இந்த மனைவியர் பற்றிய குறியீடாகிய ஞானத்தினையும் அறிந்து கொள்ளலாம்.

இறுதியாக ஒன்று கடவுள் ஒருவரேஅவர் எவராலும் பெறப்படவும் இல்லை. அவர் எதையும் பெற்றிறுக்கவும் இல்லை. எனவே தமிழ் கடவுள் முருகனுக்கு மனைவியர் இரண்டு என்பது இந்த சுழுமுனையைக் குறிக்கும் ஒரு வேதாந்த ரகசியமே தவிர வேறொன்றும் இல்லை. முருகன் என்பது மனிதன் இல்லை சத்தம் ஓசை சிவன் படைப்புக்களை சத்தமாகி முருகன் ஊடாகவே உருவாக்குகிறான் உருவாக்கி கொண்டு இருக்கிறான் அதனாலே ஓசையனசத்ததின் ஊடாக உருவாகும் தமிழ் மொழிக்குகடவுள் முருகன் என்றார் . எமது உடலில் இதயத்தில் சத்தம் கேட்டுக்கொண்டு இருக்கிறது அது சத்தம் ஓசை முருகன் அந்த சத்தம் எமது இதையத்தில் இல்லை என்றால் உயிர் இறந்து விட்டது உயிர் இருந்தால் தான் படைப்பு உருவாகும் .

ஒரு மொழிக்கு ஓசை கொடுப்பதை என்றால் உலக அறிவான தகவல்களை ஆவனப்படுத்த வேண்டும் எனவே ஆவணப்படுத்தாத அறிவான தகவல் மனித ஆயுலுடன் முடிந்து போகும் எனவே எனவே என்னதான் ஓசை படைப்பாக இருந்தாலும் அதை ஆவணப்படுத்தாட்டி வெறும் ஓசையாக அதன் அர்த்தம் கருத்து தெரியாத வெறும் ஓசையாகவே உணர்வோம். எனவே ஆவணப்படுத்தும் எழுத்து வடிவத்தை பிள்ளையார் என்று அழைத்தார்

அகத்தியர் & இராவணன் போன்ற மகாண்கள். சிவன் அணுத்துகள் atom , என்பதை உணர்ந்த அதந்தியர் எல்லா இடத்திலும் நிறைந்து இருக்கும் சிவனை சிவசத்தியன சிவலிங்கத்தை வழிப்பட சிவ பக்தர்கள். முதல் தமிழ் சங்க தமிழ் மொழி ஓசை ஊடக உருவாக்க பட்டமையல் ஓசை முருகன் என்றனர் நடராசர் கையில் உள்ள உடுக்கு ஓசையை குறிக்கிறது. முருகனிடம் உள்ள வேல் மனித மூளைக்குல் இருக்கு செவ்வேல் குறிக்கும் அதவது pinnal இதில் இருந்துதான் மெலட்னோன் என்ற சுரப்பு இரவு சுரந்து உடலை சமநிலை சீர் செய்கிறது. இதை மூன்றாம் கண் என்றும் சொல்வார்கள். இதனாலே தான் சிவனின் மூன்றாம் கண்ணில் இருந்து முருகன் தோன்றினார்கள் என்றும் சொல்கிளார்கள் சிவன் மனித உடலில் தலையில் உருவாக்கி இருப்பது தான் செவ்வேல் இதை முருகனுக்கு சூரனை அழிக்க சக்தி கொடுத்தார் என்பதன் பொருள் அறியாமை இருளில் மனிதன் மிருகங்கள் போன்று வாழமல் மனித மூளையில் உள்ள செவ்வேலை பயன்படுத்தி அறியாமை என்ற சூரனை வதம் செய்து அறிவுடன் வாழ செல்லும் வரலாறு விந்து கட்டுதல் என்றொரு பயிற்சி நிலை யோகத்தின்கண் உள்ளதுதான், என்ற உண்மையும், அது சாதாரண மக்களுக்கு சொல்லப்பட்டதல்ல என்றும் உணர்வதுடன் அதன் தன்மையையும் உணர்ந்திடலாம்.

ஞானம் பெறுதலின் ஒரு படிநிலையே விந்து கட்டுதலாகும் என்றும் அதுவே முடிவானது அல்ல என்றும் அதை மூன்றாம் படி நிலையாகிய யோகநிலைதனை ஆறுமுகனார் அருளினால் பெற்றிட்ட யோகிகளால்தான் செய்திட இயலும் என்றும் அறியலாம். பெண்பாலிலுள்ள சுரோணிதமும், ஆண்பாலிலுள்ள சுக்கிலமும் சேர்ந்து கருத்தரித்து உடம்பும் உயிரும் உண்டாகிறது. தந்தையிடமிருந்து உயிரும் தாயிடமிருந்து உடம்பும் தோன்றினாலும் தோன்றிய அந்த உடம்பும் உயிரும், நூறு ஆண்டுகள் வரை நட்புடன் இருந்து உடம்பும் உயிரும் பிரியாமல் நட்போடு வாழ்ந்தாலும் ஒரு காலத்தில் எப்படியாவது உடம்பை விட்டு உயிர் பிரிந்து போய் விடுகிறது. இதுவே இயற்கையின் நியதியாகும். பரு தேகமான ஆணும், பெண்ணும் கூடினால், உயிரும் பிரிந்துப் போகக்கூடிய பரு உடம்பும் உண்டாகிறது. ஆனால் சூட்சும தேகத்தை உண்டாக்கவல்ல இடது கலையாகிய பெண்ணும், வலது கலையாகிய ஆணும் சேர்ந்தால் சூட்சும தேகம் உண்டாகும்.

ஆனால் இடது கலையும் வலது கலையும் ஒருபோதும் சாதாரணமாக ஒன்று சேராது. ஆனால் ஒன்று சேராத இடது கலையையும் வலது கலையாகிய சூரிய கலையையும் சுழிமுனையாகிய புருவ மத்தியில் ஒன்று சேர்த்தால் அழிகின்ற பரு உடம்பும் அழியாது, அழியாத சூட்சும தேகமும் தோன்றும், உயிரும் தோன்றி எல்லாம் ஒன்றினுள் ஒன்றாய் கலந்து என்றும் அழிவற்ற மரணமிலாப் பெருவாழ்வைப் பெற்று மாறாத இளமை கொண்ட ஒளிதேகமாக மாறி விடும். இந்த மாபெரும் இரகசியத்தை முதலில் அறிந்த முதுபெரும் தலைவன் முருகப்பெருமான் தான் பெற்ற அந்த பேரின்பத்தை தனது சீடனான அகத்தியம் பெருமானைச் சார்ந்து சேராத இடது வலது கலைகளை சுழிமுனையில் ஒடுக்கி சேர்ந்திட செய்து அகத்தியம் பெருமானையும் மரணமிலாப் பெருவாழ்வை பெறச் செய்தார் என்பதையும் அறியலாம்.

அன்புடன் இராவணன்......✍🏻
சித்தர் அறிவியல் Wisdom of Siththars




நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 
bbb3


Islamic Kataragama: இஸ்லாமிய கதிர்காமம்


According to Islamic tradition our forefather Adam (alai) first descended to earth in Serendib (modern Sri Lanka) upon Adam's Peak. From the very beginning it seems that Serendib was the nearest of all places on earth to heavenly Paradise. And a great deal of this divine endowment is still preserved in Serendib to this day.


Islamic Kathirkamam is one of the foremost living examples. Its fabulous wealth -- still largely untapped -- is amply testified by the thousands of Muslim pilgrims who go there annually even from distant places far beyond the shores of blessed Serendib. A simple yet powerful Mosque & Shrine there are intimately associated in quranic and pre-quranic lore with Hazarat Khizr (alai), 'The Green Man', identified with the mysterious servant of Allah and holy teacher of prophet Musa (Moses) spoken of in the Holy Quran (Sura Khalf 'The Cave'), is believed to be the discoverer of the Ma'ul Hayat or Water of Life. As the contemporary author M.C.A Hassan once observed:

In olden days, people held this place in such reverence that a Muslim traversing the wilds in the entire Eastern Province and parts of the Northern Province shuddered to refer to Kataragama by name. If one were to inquire from another as to where he was going the latter's answer often was "to the Khizr region". The surrounding hamlets were listed as places receiving the patronage and blessings of Hazarat Khizr.

A parallel testimony is found in the 1870 report by the Government Agent, Hambantota, Mr. Hudson who certified that:

Mohammadans of the Village of Hambantota and the nearby villages come in vast numbers to Kataragama in search of a secret subterranean spring, the waters of which, if drunk are said to endow a person with the blessings of perpetual immortality.

The heart of the 'Khizr region' of Serendib, therefore is none other than Kathirkamam or Khizr-gama as the place is also known among Sri Lankan Muslims, many of whom, remarkably, claim to have seen the ancient living prophet Hayat Nabi (Arabic: 'living prophet') or Khizr himself. To this day, the reputed site of the Ma'ul Hayat in Kathirkamam is occupied by an old Islamic house of prayer also known as Khizr Maqām or 'the (spiritual) station of al-Khizr.'

Originally a humble wattle-and-daub hut, the 'Khizr Room' as it was called was occupied by pious recluses who came to live a life of undisturbed prayer and poverty. They were faqirs or 'impoverished ones' in the genuine sense of being endowed with the ornament of spiritual poverty. The tradition also survives to this day.


Muslims believe that there are certain times and certain places that yield a rich return to those steadfast ones wisely engaged in profitable undertakings. The holy month of Ramazan, for instance, represents an exceptional opportunity for believers to please Almighty Allah with offerings of prayer, fasting, charity (zakat), and 'remembrance' or zikr.

Al-Khadir and companion Zul-Qarnain (al-Sikandar)

Al-Khadir (right) and companion Zul-Qarnain (al-Sikandar) marvel at the sight of a salted fish that comes back to life when touched by the Water of Life. "When Alexander sought he did not find what Khizr found unsought" (Sikandar Nāma LXIX.75).

Al-Khadir crosses the River of Life upon a fish

In western Asia, Moslem or Hindu symbolic art shows the Saint, Al Khizr, dressed in a green coat being carried on top of the water by a fish which conveys him over the river of life.


What exactly is it, however, that Sufis or Islamic mystics are keen on 'remembering'? And who indeed is the mysterious figure of al-Khizr that so many claim to have drawn inspiration and blessings from -- and even to have met? And what connection has Kathirkamam with a body of lore originating from far beyond the shores of Serendib?

Often associated with the biblical prophet Elijah and St. George the patron saint of England, al-Khizr in the traditions of Islam is identified with an unknown servant of Allah who was blessed by God 'out of His own knowledge' (min ladunni ilma) with exceptional wisdom and the gift of perpetual life -- the Water of Life in other words. Prophet Moses (alai), commanded by God to learn of the higher mysteries from this servant of Allah, found Khizr (alai) 'at the place where two currents meet and merge into the sea (majma'ul-bahrain). Local tradition maintains that the two currents are the visible Menik Ganga or River of Gems and the hidden or underground current of grace (Tamil: arul) and wisdom that issues from this site on the left bank of the Menik Ganga -- al-Khidr's Fountain of Life.

Even prophet Moses himself, however, could not bear patiently with Khizr's baffling lessons into the paradoxes of life. With his third failure, Moses was obliged to part company with his strange teacher.

According to the commentator Husain, al-Khizr was a general in the army of Zul- Qarnain (Alexander the Great) while some legends maintain that he was Alexander's cook. Either way, the association of al-Khizr with Iskandar or Alexander the Great has persisted from pre-Islamic times and is amply testified over much of south, central, and western Asia. To this very day, encounters with al-Khidr by pious believers continue to occur, particularly at Khidr-gamam.
In Serendib, for instance, the principal Khizr shrine at Kathirkamam is situated a scant three hundred meters from that of the ancient war god Skanda or Iskandar deified. The two -- Iskandar and Khidr -- are said to have come together in search of the Fountain of Life; Khizr (alai) alone discovered and tasted the divine elixir. What Iskandar doggedly sought, Khidr found without seeking, they say.
As recently as the sixteenth century, so many mainland Sufis continued to cross by way of Jaffna en route to Kathirkamam that the Portuguese authorities feared a native plot to infiltrate a mufti-clad army in to expel the colonialists. The old Jaffna pilgrimage route, ordered to be sealed off, fell into relative disuse thereafter. Yet many Sufi descendants still carry on the tradition of pilgrimage to Kathirkamam to this day.

Saints

In 1845 Seyed Jabbar Ali Shah came from Bakhara in central Asia to Kathirkamam in response to a divine summons. The saint lived a long life of solitude, prayer, remembrance, and voluntary poverty in Kathirkamam. His mausoleum today is a prominent feature of the sacred premises that are said to contain at least sixty unmarked graves of Muslim pilgrims.

The annual 15-day Kataragama festival in July is a spirited occasion for Muslims no less than others. The colourful festival, dating from antiquity, officially begins only with the kodi-yetrum or ritual hoisting of an Islamic flag at the mosque, signifying to Muslims the primacy or preeminent position of Islam. Although pious Muslims keep strictly apart from non-Muslim practices, the Kataragama Mosque & Shrine is open to all humble seekers of truth and admits pilgrims of every confession.

Flag-hoisting at Kataragama Mosque

Kataragama, it is rightly said, is a place where every pilgrim is respected and people of all religions may mingle openly, sharing freely with others the spiritual food of their resective traditions.

Anticipating a growing stream of Muslim pilgrims to Kataragama, the Mosque & Shrine under the even-handed stewardship of M.H.A. Gaffar of Galle has undertaken an ambitious and well thought-out programme of building restoration and expansion.

Under al-Haj Gaffar's personal direction, the old mosque has been restored and improved to meet the needs of pilgrims while also preserving and protecting the sacred character of the site. A separate Muslim pilgrims' rest house with spacious facilities is also under construction in the New Town with the support of many Muslim donors.

And yet among modern Muslims there are some who declare that it is shirk (idolatry) for believers to resort to the shrines of saints, although even the Holy Prophet Muhammad (sal) himself also did so.



In practice, however, many believers have found that the intercession of Allah's beloved servants -- the awliya-- yields an astonishing return in the divine grace, wisdom and peace of soul that, in the final reckoning, is the best insurance and the only abiding asset on Judgment Day.




This article was first published as in
The Sunday Observer(Colombo) of April 7, 1991.
Shahabuddin or Patrick Harrigan has been acting editor of the Kataragama Research Publications Project since 1989.



Traditions of Islamic Kataraga
இன, மத, மார்க்க, நெறிகளைக் கடந்தது தமிழர் மெய்யியல்.

கதிர்காமம் கோயில் (Kataragama temple, சிங்களம்: කතරගම, Muslims: Al-Khiḍr)

கதிர் என்றால் ஒளி/ஐோதி வடிவானவன், காமம் என்றால் அன்பு நிறைந்தவன் என்றும் இதனால் அன்பு நிறைந்த அருட்பெருஞ்சோதி வடிவாக எம்பெருமான் முருகன் எழுந்தருளி பக்தர்களுக்கு சாதி/மத/இன பேதமின்றி அருள்பாலிக்கிறான்.

மற்ற இந்து ஆலயங்களில் இருப்பது போல், கதிர்காமத்தில் முருகனுக்குக் கருவறைச் சிலை கிடையாது! வேல் வழிபாடும் கிடையாது! பின்னால் ஒரு எந்திரமும், முன்னால் ஒரு துணித் திரையும் தான் கருவறை!

கருவறையில் உள்ள அறுகோண எந்திரம், கதிர்காமத் தேவரின் அரு-உருவமாகக் கருதப்படுகிறது! அதைப் பெளத்தர்கள், இஸ்லாமியர்கள், தமிழர்கள் மூவருமே வழிபடுகிறார்கள்!

கதிர்காமம் கோயில்இலங்கையில் மிகவும் புகழ் பெற்ற புனித பாதயாத்திரை தலம். அங்கு அருள்பாலிக்கும் கந்தனை வழிபடச் செல்வதை கதிர்காம யாத்திரை என்பர். கிட்டதட்ட 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன் தமிழ் மன்னனான எல்லாளனுடனான போரில், சிங்கள மன்னனான துட்டைகைமுனு இக்கோயிலில் நேர்த்திக்கடன் வைத்ததாகவும், போரில் வென்ற பின்னர், இக்கோயிலில் நேர்த்திக்கடனை நிறைவேற்றியதாகவும் மகாவம்சம் நூலில் குறிப்புகள் உள்ளன. அதேவேளை இக்கோயிலின் வரலாறு அதற்கும் முன்னதான நீண்ட வரலாற்றைக் கொண்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

பிரசித்தி பெற்ற கதிர்காம வருடாந்த பெருவிழாவின் போது, தாமிரத்திலோ தங்கத்தட்டிலோ எழுதப்பட்ட பரமரகசியமான மந்திர சக்திவாய்ந்த யந்திரத்தைக்கொண்ட வெண்துகிலால் மூடிய பேழையை யானை சுமந்து ஊர்வலம் வரும். விவரிக்க முடியாத சூட்சுமசக்தி எங்கும் நிலவுகிறது. பக்திமேலீட்டினால் சிலர் விழிநீர்மல்கப்பாடி ஆடுகின்றனர். இன்னும் சிலர் உருண்டும் புரண்டும் உடலை வாட்டி வதைத்துத் தம்பாவங்களுக்கெல்லாம் கழுவாய் தேடுகின்றனர்.




நீங்களும் வாசித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.
https://twitter.com/Ongarakudil


Posted by Nathan Surya 
bbb3